20100518

Lekke band en laatste Griekse sferen



 22 juni t/m  27 juni


Onze laatste stop is Kato Alissos, vlakbij Patras.

Als we uit Olympia willen vertrekken, blijkt een voorband van de auto lek. Het verwisselen van de band kost Job niet veel moeite en tijd. Wel willen we de kapotte band weer graag gerepareerd hebben. De benzinepomp dichtbij heeft weliswaar een kleine werkplaats maar volens de uitbater geen mensen. Een benzinepomp, annex auto-onderdelenhandel, annex werkplaats wat kilometers verderop kan ook niet helpen: de werkplaats zit dicht. Nog weer wat kilometers verder hebben we meer geluk: bij een gesloten benzinepomp hoort een kleine garage, die zowaar open is en waar wel drie jonge mannen zitten. Verstaan doen we elkaar niet maar een van de jongens begrijpt de bedoeling en slaat aan het bellen. Er zal iemand komen, gebaart hij en jawel na een half uurtje komt er een verbrede Smart aanstuiven. De chauffeur neemt onze band en gebaart te volgen. In een flinke vaart gaat het richting Pyrgos en in de buitenwijk langs onduidelijke bedrijfjes en ja hoor, daar heeft de Smart-rijder een kleine bandenzaak. In een goed kwartier is de zaak gefikst: band geplakt en weer verwisseld. Na betaling van 10 euro kunnen we weer terug rijden naar de camping. We haken de caravan aan en over deze keer een vrij vlakke weg van normale breedte rijden we richting Parga, naar camping Kato Alissos in het gelijknamige plaatsje.

Camping Kato Alissos 

De temperatuur varieert deze dagen tussen de 25 en 30 graden. Op zich prima strandweer, zou je zeggen. Maar dat valt op deze camping toch wat tegen. Er staat niet alleen steeds een frisse bries, ook blijkt het strandje van de camping nog al te lijden te hebben gehad van stormen. Er is een flink stuk strand weggeslagen en de parasolletjes liggen plat. Niet echt aanlokkelijk. Wel is het goed toeven op het, hoog boven het strand gelegen terras met een 1000 jaar oude olijfboom.

We kiezen er daarom voor deze dagen tochtjes in de omgeving te maken. Zo bekijken we de winkelstraat in Patras en de Andreas-kathedraal. We proeven wijn bij het wijnhuis Achaia Claus. Het wijnhuis is beroemd wegens de Mavrodafni, zoete rode wijn. In fraai versierde vaten ligt nog wijn van meer dan 100 jaar oud!

Een mooie tocht voert ons eerst langs de kust ten oosten van Patras, langs het schattige plaatsje Psathopirgos naar Diakopto en vervolgens naar Kalavitra. In de winter wordt hier geskied. Het plaatsje is dan ook duidelijk op toeristen gericht. Maar zoals eerder deze reis: ook hier is het wel erg rustig in het winkelstraatje en op de terrassen. Vanuit Kalavrita rijden we door de nauwelijks bewoonde bergen terug naar de camping. Een prachtige tocht.

Vlakbij Patra ligt de in 2004 ter gelegenheid van de Olympische Spelen geopende brug over de Golf van Korintie. Een spectaculaire brug, die aan vijf hoge pijlers hangt en al vanaf 25 kilometer afstand is te zien. We rijden over die brug (tol 12 euro) naar de overkant, naar het ommuurde plaatse Nafpaktos. Een gezellige plaats met een openbaar strand bij de stad met tal van terrassen. Vanaf het hooggelegen kasteel hebben we een mooi uitzicht op de daken van het stadje, de Golf van Korintie en weer de brug.
Kennelijk willen niet alle Grieken de tol voor de brug betalen, want naast de brug vaart nog steeds een zeewaardige pont. Ook wij kiezen voor de terugreis die pont en die brengt ons voor 6,50 euro in twintig minuten naar de overkant. De vergelijking met de Westerschelde (zo breed schatten we de Golf hier) en zuinige Zeeuwen dringt zich op!

Veerboot in Patras

De zondagochtend brengen we nog door op de camping, waarna we ’s middags naar Patras rijden. Wijs geworden door de soms gebrekkige bewegwijzering en de voorliefde van Tom-Tom voor nauwe straatjes, hebben we de route naar de boot, die midden uit de stad vertrekt, al verkend. Niet overbodig, want de doorgaande weg vanaf de snelweg (die netjes met het bekende boot-bordje de haven aangeeft), blijkt afgesloten. En ja, vind dan met de hele combinatie van auto en caravan je weg maar door de stad. Ons voorwerk heeft ons echter een andere doorsteek opgeleverd, waarna we netjes via de buitenkant naar de bootterminal rijden. De mooie, nieuwe Minoan-boot brengt ons in 20 uur naar Ancona in Italie, waarna ons de weg naar huis wacht.

Labels: